က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးစလုပ္ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးကုိ လုိက္ရွာမိေသးတယ္။ အခုမွပဲေတြ႔လုိ႔ ျပန္တင္လုိက္တာပါ..။ ကုိ ေနသြင္ (ေနေန)၊ ကုိေအာင္ထြန္းရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ညတခုေပၚမွာ ၾကယ္ေတြ..တိမ္ေတြကုိေငးရင္း သုံးေယာက္သားေပါင္းစပ္ျဖစ္ ခဲ့တာပါ..။ ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္ေလးမွာ ၿပီးဆုံးခဲ့တဲ့ဒီကဗ်ာကုိ အမွတ္တရအျဖစ္ တင္ေပးလုိက္တာပါ..။ ဒီကဗ်ာရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ ညေပၚကလူသုံးေယာက္ကဗ်ာကုိေတာ့ က်ေနာ္ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...။
အားလုံးကုိေလးစားလွ်က္
ေဆာင္းလူ
အားလုံးကုိေလးစားလွ်က္
ေဆာင္းလူ
အာသာငမ္းငမ္း ညကုိငွဲ႔ေသာက္ျခင္း…ငါ့လိပ္ျပာက
ငါ့သစၥာတရားကုိသိတယ္
ေမွာင္မုိက္ေနပါ့ေစ
ငါထြန္းလင္းပါ့မယ္ …။
ဘယ္သူတုိင္းတာဘူးပါသလဲ
အေမွာင္ည ပုိးစုန္းၾကဴးရဲ့အလင္းသံစဥ္ကုိ..။
အဲ့ဒီအေမွာင္ထဲမွာေတာင္
ငါက ငါ့အမွန္တရားအတြက္
ဘုရားဆီကပဲ လက္ျဖန္႔ခ်င္တဲ့ေကာင္
ႏွလုံးသားနဲ႔ေကာင္…။
အဲ့ဒီလုိ
ငါ့ကုိယ္ငါ က်ိန္ဆုိခဲ့မိရဲ့…
မုိးမလင္းႏုိင္ေသးမွန္းသိတယ္
ဒါေပမယ့္
ငါက ညကုိေဒါင္လုိက္ဆြဲဖြင့္ခ်င္တဲ့ေကာင္…။
ျမစ္ကေကာင္းကင္ေပၚ
ပင့္သက္နဲ႔ေပါေလာေမ်ာေနခဲ့
ခုႏွစ္စင္လုံး အၿမီးေထာင္ေတာ့မယ္
အ႐ုဏ္ဆုိတဲ့မနက္
လင္း၀င့္ေတာ့မယ္…။
ျဖစ္ႏုိင္ရင္
အဲ့ဒီမနက္
က်ဳပ္… အိပ္မက္ခြင့္ျပဳပါ…။
(ေနေန၊ ေအာင္ထြန္း၊ ေဆာင္းလူ)
1 comment:
ညကို အရမ္းမက္ေမာတဲ့ပံုပဲေနာ္..
သိပ္နားမလည္ေပမယ့္ တစ္မ်ိဳးေလးေတာ့ ခံစားရတယ္.
“ျဖစ္ႏိုင္ရင္
အဲ့ဒီမနက္
က်ဳပ္.. အိပ္မက္ခြင့္ျပဳပါ” တဲ့..
မနက္မေရာက္ခ်င္တာလား.. ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ.. ကဗ်ာေလးက :)
Post a Comment